สถานที่เกิดเหตุคือที่พระที่นั่งอัมพรสถาน พระราชวังดุสิต ในสมัยรัชกาลที่ 6 ค่ะ
ต้องเกริ่นก่อนว่า ตามราชประเพณีแต่เดิมนั้น บรรดาพระบรมวงศานุวงศ์และข้าราชการผู้ใหญ่
เมื่อจะวายชนม์นั้น ก็ต้องมีหนังสือกราบถวายบังคมลาตาย มาที่กระทรวงวัง (ในสมัยนั้น)
แต่ผู้ที่ยื่นหนังสือดังกล่าวก็ต้องเป็นญาติของผู้ตายนั่นแหละค่ะ
เพราะถ้าผู้ตายมากราบบังคมทูลเองก็คงกระเจิงอ่ะนะค๊ะ !!!!!!!
ในเวลานั้น พระองค์ท่านประทับอยู่ที่พระที่นั่งอุดรภาค
ซึ่งเป็นพระที่นั่งที่มีเฉลียงทางเดินต่อกับพระที่นั่งอัมพรสถาน
ซึ่งตามปกติที่จะเสด็จพระราชดำเนินไปปฏิบัติพระราชกรณียกิจต่างๆ นั้น
บรรดาราชองครักษ์และมหาดเล็กก็จะรอรับเสด็จที่พระที่นั่งอัมพรสถาน
และรถพระที่นั่งก็จะจอดรออยู่ที่พระที่นั่งอัมพรสถาน
วันที่เกิดเรื่องนั้น พระองค์ท่านกำลังจะเสด็จพระราชดำเนินไปสรงนํ้าพระศพพระเจ้าบรมวงศ์เธอฯ กรมพระเนศวรฤทธิ์
เมื่อเสด็จฯ ออกจากพระที่นั่งอุดรภาค มายังพระที่นั่งอัมพรสถาน
ระหว่างทางทรงพบกับนายพันโท จมึ่นฤทธิ์รณจักร (กรับ โฆษะโยธิน) ยืนถวายความเคารพอยู่
ก็ทรงยกพระหัตถ์รับ
แต่ก็ทรงนึกในพระทัยว่าทำไมจมึ่นฯ จึงมายืนตรงนี้
ทำไมไม่ไปยืนรับเสด็จที่หน้าพระที่นั่งอัมพรสถาน
อีก อย่างหนึ่งที่ทรงแปลกพระทัยก็คือ การแต่งกายของท่าน ที่วันนั้นมีหมายให้แต่งเต็มยศขาว แต่วันนั้นท่านกลับแต่งเต็มยศใหญ่ ครั้นจะทรงทักก็ทรงเกรงใจ จึงเสด็จผ่านไป
พอเสร็จสิ้นพระราชกรณียกิจแล้ว ก็เสด็จกลับมาที่พระที่นั่งอุดรภาค
พอมาถึงก็ทอดพระเนตรเห็นธูปเทียนและหนังสือลาตาย
ก็ทรงเปิดทอดพระเนตร ในนั้นปรากฏข้อความว่า
" ดอกไม้ธูปเทียนของข้าพระพุทธเจ้า นายพันโท จมึ่นฤทธิ์รณจักร (กรับ โฆษะโยธิน) ขอพระราชทานกราบบังคมทูลลาถึงแก่กรรม ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ "
ทันใดนั้น ก็ทรงนึกขึ้นได้ว่า ที่ท่านได้แต่งเต็มยศใหญ่มาเฝ้า ก็คงจะมากราบบังคมทูลลาตายด้วยตัวเองกระมัง!!!!!!!!!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น